Czas, w którym przyszło nam żyć nie jest łatwy. Do tej pory pędziliśmy bez ustanku z punktu A do punktu B, próbując z niczym się nie spóźnić... Nagle... stop... Musimy odnaleźć się w tej niezmiernie trudnej rzeczywistości. Jak..? A może teatr..?

Szczególne miejsce, w którym  każdy ruch, gest, mina mają swoje znaczenie, przestrzeń, w której na naszych oczach dzieją się rzeczy magiczne.
Zachęcam do stworzenia teatralnej przestrzeni w naszych domach, z naszymi pociechami.
"Zmęczone ciało wymaga odpoczynku, znużony umysł wymaga wytchnienia, a dusza pragnie wesołości, tego nastroju, który życie milszym nam czyni."
I właśnie ćwiczenia, które proponuję stwarzają nastrój kreatywnej i efektywnej wesołości, której teraz tak bardzo nam wszystkim brak i której nam wszystkim życzę.
Najbardziej znanymi formami terapii, mającymi swe źródło w teatrze są drama, pantomima i zabawy parateatralne.

Główną cechą DRAMY jest spontaniczność, skłonność do naśladownictwa i zabawy. W czasie jej trwania dziecko musi:
-  odtwarzać zachowania innej niż on postaci;
- improwizować odpowiedzi, które tworzą akcję, konwencję i znaczenia;
- zachować dystans do zdarzeń.

W dramie można zatrzymać czas i jeszcze raz rozwinąć ten sam problem inaczej. Drama także fantastycznie wpływa na rozwój komunikacji interpersonalnej poprzez wyzwolenie, motywowanie do swobodnego mówienia.

PANTOMIMA- daje możliwość kreacji pozawerbalnej. Spontaniczność wypowiadania się w tej technice sprzyja otwieraniu się do świata, szczególnie u osób mających trudności w komunikowaniu się. Pomaga w wyrażaniu uczuć, przeżyć , doznań.
Metody te pozwalają odkrywać i rozwijać wewnętrzne możliwości dotyczące koncentracji uwagi, zmysłów, wyobraźni, mowy, emocji, intelektu. Silne odwoływanie się do wszystkich zmysłów jest dodatkowym atutem. Dzieci poprzez działanie, później wyobrażenie zmysłowe mogą rozwijać doświadczenia, emocje. Próbując swojego głosu, gestu, mimiki uczą się właściwej komunikacji z otoczeniem.
Uważam, że prowadzone systematycznie drama i zabawy parateatralne pozwalają na doskonalenie wewnętrznych możliwości dziecka:
- intelektualnych;
- percepcyjnych;
- emocjonalno- motywacyjnych;
- społeczno- moralnych.

A teraz czas na przykłady technik i zabaw parateatranych. Drodzy Rodzice, życzę dobrej, twórczej zabawy i zachęcam do pomysłowości w kreowaniu teatralnej przestrzeni.

TEATRZYK KUKIEŁKOWY- dzieci samodzielnie ( z pomocą rodziców) tworzą kukiełki stosowane wielokrotnie do różnych sytuacji. Scenariusz przedstawienia może być określony tylko w najogólniejszych zarysach. Po zakończeniu należy omówić z dzieckiem, dlaczego sytuacja rozwinęła się tak, a nie inaczej.

TEATRZYK PALCOWY- na palcach dziecięcej dłoni rysujemy główki różnych postaci. Wcześniej ustalamy, czego będzie dotyczył "spektakl": sytuacji w domu, na podwórku czy w przedszkolu, szkole. Najlepiej w tego typu zabawie nawiązywać do sytuacji naturalnej, rzeczywistej.

Cztery buźki, a tyle możliwości terapeutycznej zabawy. Co czujesz? Kiedy jesteś wesoły?
Co to znaczy, że jesteś wesoły?

TECHNIKA ZAMIANY RÓL- polega ona na organizowaniu dziecku zabawy, w której odegra ono rolę umożliwiającą mu zdobycie nowych doświadczeń np. dziecku agresywnemu organizujemy zabawę , w której odegra ono rolę dziecka poszkodowanego.
Pamiętajmy, że działania parateatralne dają dziecku możliwość ukrycia się za kreowaną postacią, tworząc warunki bezpieczeństwa , czyli braku zagrożenia porażką, ośmieszeniem się, nieudolnością. Pod osłoną odgrywanej roli dziecko oswaja się z nowymi zachowaniami i nie przeżywa frustracji.
Dla osiągnięcia tych efektów jest konieczne, by RODZIC " nie wypadł z roli" i KONSEKWENTNIE TRAKTOWAŁ DZIECKO JAK KOGOŚ INNEGO. Kreując dowolną postać, dziecko staje się TWÓRCĄ, co stanowi szczególnie silne wzmocnienie, dając poczucie SPRAWSTWA.

PRZYKŁADOWE TECHNIKI I ĆWICZENIA DRAMOWE
Ćwiczenia pantomimiczne tzw. ETIUDY, są często stosowaną formą pracy w roli z małymi dziećmi. Sprzyjają rozwijaniu plastyki ciała, koncentracji, fantazji. Za pomocą etiudy możemy odegrać scenki: Przy stole, Odwiedziny, Zjawiska przyrody.
Przy stole - opowiadamy 2-3 zdaniową historyjkę np. siadasz przy stole. Częstujesz się ciastkiem. Chcesz posłodzić herbatę i rozsypujesz cukier. Co robisz? Zadaniem dziecka jest ruchem i gestem wykonać zadanie.
Odwiedziny - przychodzisz do, babci, koleżanki, sąsiadki w odwiedziny. Jak się zachowujesz?
Zjawiska przyrody-  p. Na polu stoi drzewo. Nagle zrywa się wiatr, szarpie gałęzie drzewa albo jesteś maleńkim nasionkiem, powoli zaczynasz rosnąć, rozwijają się gałęzie... lub Jest las, bardzo dużo drzew,

 
Zyzia i Fizia sadzą kwiatki...

Współpracują i działają według instrukcji.

A teraz zadowolone odpoczywają i rozmawiają... może o wiosennych kwiatach, kolorach, zapachach...

Rzeźba- może mieć kilka odmian. Najprostszą formę przyjmuje wtedy, gdy dziecko zastyga w określonej pozie w bezruchu. W ten sposób możemy pokazać przedmioty, osoby, emocje Innym wariantem tej techniki jest sytuacja, w której dziecko jest tworzywem a rodzic rzeźbiarzem.

Mamo, zgadnij, co pokazuję..?

Rysunek- to technika plastyczna, która znajduje szerokie zastosowanie. Może być realistyczny lub fantastyczny. Dziecko barwami może wyrazić swoje uczucia i nastroje.

Jeden rysunek , a tyle informacji o emocjach dziecka...

Ćwiczenia głosowe- tu naśladujemy głosy zwierząt, odgłosy otoczenia, odgłosy wydawane przez przedmioty w ruchu.
Rytmiczne chodzenie i witanie się różnych części ciała ( paluszki, stopy...).
Imię i gest - podajemy nasze imię i jakiś gest. Dziecko powtarza.
Klaskanie- uderzanie i odliczanie na trzy. Na jeden uderzamy w kolana, na dwa w dłonie, na trzy wskazujemy kciukami za plecy. Zabawę w klaskanie możemy wykorzystać do dzielenia wyrazów na sylaby.
Prowadzenie "niewidomego"- trzymamy rękę dziecka i prowadzimy do różnych przedmiotów. Dotykamy tych przedmiotów, opowiadamy jakie są.
Kierowanie "niewidomego" swoim głosem- ustalamy określony odgłos, w kierunku którego udaje się dziecko.

Ufam, słucham...

Dotykam...

Poznaję...
Wyczuwam różnice, koncentruję uwagę, próbuję nazywać, opisywać...
Prowadzenie "niewidomego" poprzez dotyk:
- prawe ramię- w prawo;
- lewe ramię- w lewo;

głowa- przód;
- plecy- tył;
- oba ramiona- stop.

Budowanie liter alfabetu z naszych ciał.

Mamo, jaka to litera..? L jak lalka, lato, las...

RODZICE, PAMIĘTAJCIE!
Zabawy parateatralne aktywizują nas rodziców i dzieci. Stwarzają szansę łatwej informacji zwrotnej. Dzięki improwizacjom w rolach RODZIC wie, co myśli i czuje oraz czego się uczy ( lub nie) dziecko.
Podane i opisane techniki i ćwiczenia terapeutyczne mają również, a może PRZEDE WSZYSTKIM FORMĘ ZABAWY, a dobra zabawa jest podobna do dobrej pracy, która przynosi satysfakcję z osiągnięcia zamierzonego celu. POWODZENIA!!!