Autyzm osoby dorosłej ma wiele obliczy.

Trudno opisać dorosłego autystę, tak jak trudno sklasyfikować samą chorobę. Karol jest autystą, ma 22 lata i nie mówi. Woli komunikować się za pomocą klawiatury komputera. Jest dorosłym autystą, który z pomocą rodziców i terapeutów we własny sposób odnalazł się w otaczającym go świecie.

Autyzm u dorosłych

Dorosły z autyzmem kojarzy się rzadko. Wielu z nas, myśląc autyzm, oczyma wyobraźni widzi dziecko - inteligentne, ale nieprzystosowane społecznie, często wręcz małego geniusza niezważającego na otaczający go świat, zamkniętego w swojej skorupie. Ale czy ktoś z nas zastanawiał się, co się dzieje, gdy dziecko dorośnie? Pamiętacie filmowego Rain Mana - chorego na autyzm granego przez Dustina Hoffmana? Geniusza, który rozwiązuje w pamięci skomplikowane zadania matematyczne, ale jednocześnie jest zamknięty w sobie i nieporadny? Niewiele osób umie odpowiedzieć na pytanie: jak żyją dorośli autystycy? I być może słusznie, bo ci, którzy z autyzmem żyją na co dzień, wiedzą, że na to pytanie nie ma jednej odpowiedzi. - Z zaburzeniami ze spektrum autyzmu jest jak z kolorami - nie dość, że jest ich mnóstwo, to jeszcze każdy z nich ma całą paletę odcieni. Ilu autystyków, tyle problemów. Pewne jest jedno: nie ma dwóch takich samych autystyków - mówi Elżbieta Duława, matka 22-letniego Karola.