Autyzm wśród dzieci
Kamil ma 20 lat. Wie, że jest chory, że wiele jego problemów wynika z autyzmu. Przez chorobę nie znajdzie pracy i może nie zdać matury. Kasia ma zespół Aspergera, czyli chorobę mieszczącą się w spektrum autyzmu. Jak żyją?
Łukasz ma 17 lat. Mieszka z mamą, tatą i starszą siostrą w jednej z podłódzkich miejscowości. Jego rówieśnicy chodzą już do liceum, a on uczy się w drugiej klasie gimnazjum. Choć bacznie obserwuje otaczający go świat, trudno nawiązać z nim bezpośredni kontakt. Łukasz ma swój świat! - wyjaśnia jego mama Maryla. Łukasz był drugim dzieckiem jej i Piotra. Gdy się urodził starsza córka Ola miała półtora roku. Maryla opowiada, że Łukasz był od początku bardzo spokojnym, ale i zaradnym dzieckiem. Początkowo nikt nie przypuszczał, że może być chory.
Gdy się urodził, wprowadziliśmy się do wybudowanego właśnie domu - dodaje Maryla. - Moja teściowa zajęła się naszą córką, bym miała więcej czasu dla Łukasza. Cieszyłam się, że jest takim niewymagającym dzieckiem. Nie domagał się kontaktu. Nie płakał, nie pragnął, by go nosić na rękach, przytulać. Sam zajmował się sobą, nawet jako niemowlę. Maryla pamięta, że gdy był malutki, bawił się tylko dwoma grzechotkami. A przecież zwykle dzieciom nudzą się zabawki, domagają się nowych. - On, gdy nie miał tych grzechotek, to bawił się własnymi palcami - dodaje mama Łukasza. - Ale nie pomyślałam, że może być w tym coś złego. Cieszyłam się, że syn nie jest kłopotliwym dzieckiem.
Jak rozpoznać autyzm u dziecka
Poza tym był bardzo zaradny. Rodzice Łukasza pamiętają, że już chodził, kiedy zabrali klamkę od balkonu położyli na biblioteczce. Nie chcieli, by tam sam wychodził. - On wziął krzesło, sięgnął klamkę i... poszedł na balkon - mówi Maryla. - Szukałam go po całym domu, a on siedział na balkonie i bawił się zabawkami... Na szczęście nic mu się nie stało, nie wypadł.